23 Grudnia
O Emmanuelu, nasz Królu i Prawodawco, oczekiwanie narodów i Zbawicielu ich, przybądź zbawić nas, Panie, Boże nasz.
Módlmy się:
Wszechmogący, wieczny Boże, świadomi zbliżenia się święta Narodzenia Syna Twego w ludzkim ciele, prosimy Cię, aby nam niegodnym sługom Twoim okazało się miłosierdzie Słowa, które raczyło stać się człowiekiem z Maryi Dziewicy i zamieszkało między nami. Który z Tobą żyje i króluje na wieki wieków. Amen.
ROZWAŻANIE:
"Leonio Moja - Ja stanę się świętością niemowlątek. Nie one uświęcą siebie, ale Ja je uświęcę, a raczej, jak powiedziałem, stanę się ich świętością. Dokonam tego, gdy mi nie będą stawiały oporu. Niemowlę ludzkie nie opiera się matce - pozwala jej zrobić ze sobą, co chce. Trzeba, by dusza w dobrowolnym niemowlęctwie duchowym wyrzuciła z serca wszelkie opieranie się działaniu łaski - niech nie stawia żadnego oporu - niech pozwala łasce uczynić z niej, co chce, a łaska dokona uświęcenia.
Moja droga dziecino - odwagi i ufności, trzeba ci wejść w przedśmiertelny ból. Że jesteś maleńką, rozłożyłem go na raty - największą część bólu ja dokonam - ale trzeba i tobie ścierać utarczki bolesne. Odejmę ci pociechy duchowe, jakich kosztujesz w obcowaniu ze Mną. To będzie cierpienie najboleśniejsze dla Ciebie, ufaj jednak i nie przestań notować tego, co mówić będę do ciebie. Podróżny, któremu śpieszno do celu, idzie nawet nocą, choć ciemność wokoło. Myśl o tym, że droga już niedługa, dodaje mu otuchy; by iść i nie ustawać. Gdy dotrze do portu, spocznie spokojny. Tak się tobą zajmuję, jakby już nikogo nie było na świecie. Śpieszno Mi dokonać dzieła, które zamierzyłem. Pomóż Mi, dziecino Mojego upodobania, wyrzekając się wszelkiej czynności własnej, wyrzekając się siebie.
Życie wespół ze Mną nie skończy się z chwilą odejścia twego z ziemi, przeciwnie, najwspanialsza jego część odbędzie się w niebie. Wespół ze Mną kochać będziesz Ojca Przedwiecznego i wszystkie Jego dzieci, które wypełnią królestwo Jego chwały. Największą twoją radością będzie widok dusz, którym dopomagałaś do zbawienia, a raczej które Jezus zbawił przez ciebie. Dla kapłanów może to już na ziemi być źródłem wielkiej pociechy, że zapełniają niebo duszami, nad którymi pracują. Koronę ich chwały ozdobię tylu gwiazdami, ile pozyskali. Osobną chwałę dam im nadto za prace nad tymi duszami, które chcieli pozyskać i nie szczędzili wysiłków, by je dla Mnie pozyskać, a które, nie słuchając ich głosu, pomimo wszystko, poszły na potępienie. Razem ze Mną będą oni sędziami tych dusz.
Umrzeć sobie. Moja dziecino, jeszcze niezupełnie umarłaś sobie.
Moja dziecino - działanie Ducha Świętego w duszach jest bardzo delikatne, dusze, które chcą, by Duch Święty w nich działał, powinny odnosić się do Ducha Świętego z największą delikatnością, z głęboką pokorą i miłością. Najlepiej uczyni dusza, jeżeli z dziecięcym zaufaniem powierzy się Matce Najświętszej. Ona jest Oblubienicą Ducha Świętego. Ona może wszystko dla duszy wyprosić. Duch Święty nie może niczego duszy odmówić, jeśli za nią wstawi się Maryja. Na jej prośby kruszy wszelkie przeszkody w życiu wewnętrznym, jeżeli zajdzie taka potrzeba. Oddaj się więc Matce Niepokalanej, by cię powierzyć mogła Duchowi Świętemu.
Czy przyglądałaś się kiedy kółeczkom w zegarku? Tyle ich tam jest, a każde ma swoje przeznaczenie. Tak i w życiu wewnętrznym. Naczelne władze duszy to główne sprężyny, a wszystkie przejawy ich życia, to jakby obroty kółeczek. Zegarek wówczas tylko oddaje usługę, gdy idzie zgodnie ze słońcem. Tak i dusza, która nie chce żyć zgodnie z Bogiem, jest nieużyteczną maszynerią. Ach gdyby uznała swój błąd, gdyby przyszła do Mnie po ratunek, byłaby uratowana. Gorzej się dzieje, gdy Sam dopraszam się jak najwięcej łaski, by Mi działać pozwoliła, a ona odtrąca Moją rękę, gardzi Mną, a czyni to nie dlatego, że żądam wynagrodzenia, ale przez upór, bo nie chce nic mieć do czynienia z Jezusem. O, Moja najmilsza dziecino, Ja potrafię naprawić nawet to, co inni uważają za czerep bezużyteczny - jednego tylko chcę, uznania błędu i swobody działania. Czyż praca może być wykończona, gdy ktoś jedną ręką naprawia, a drugą psuje? Trzeba zgodności, a przynajmniej jej pragnienia. Mnie są potrzebne dusze ludzkie, bo pragnę nimi zapełnić niebo. Ja mam nadmiar szczęścia, pragnę się nim podzielić, by uszczęśliwiać, nasycać, wzbogacać - ach, komu Ja dam to, co wypływa z Mojego Serca - to dobro bez końca? Ono zrodzone w Moim Sercu dla ludzi, Moich braci, Moich dzieci - dla wszystkich starczy, byle zechcieli przyjmować. Matka czuje ból w swoim sercu, gdy chce dziecko obdarzyć, a ono lekkomyślnie odtrąca jej rękę, drwi z matki. To samo ja przeżywam w stopniu daleko większym, bo Moje dary są bezcenne. Moje dzieci, przyjdźcie - Ja na was czekam, zapraszam, co więcej, Ja do was przychodzę, ale tak obarczony darami miłości, że dusza, która te dary przyjmuje, ulgę mi przynosi. Nikt ode Mnie nie odejdzie z próżnymi rękami - nikt nie dozna zawodu. Nikt dotąd nie żałował, że prawdziwie ukochał Jezusa.
Leonio, żądam od ciebie całkowitego ukrycia się w Bogu. Niemowlę jest bezpieczniejsze, gdy się ukrywa. Ukrycie się w Bogu wiedzie do zjednoczenia z Nim. Ukryj w Bogu twoje umartwienia, pragnienia, nadzieje. Ukryj w Nim całą twoją duszę. Ukryj się w Bogu tak, jak Bóg ukrył się w tobie. Bóg ukrył w tobie cały Swój Majestat, ty w Nim ukryj całą nicość. Bóg ukrył w tobie całą Swoją Świętość, ty w Nim ukryj całą twoją grzeszność, ubóstwo i nędzę. Stworzenia tylko w Bogu powinny się znaleźć, ale i ty sama tylko w Bogu szukać się powinnaś. Ptak bez powietrza, ryba bez wody żyć nie może - twoja dusza potrzebuje także takiego środowiska - a jest nim tylko Bóg, Bóg będzie cię głębiej zanurzał w miarę, jak ty będziesz się starała ukryć się w Nim. W domu Ojca Mego jest mieszkań wiele - tym domem dla duszy jest Bóg Sam. Dusza może przez wierność łasce wchodzić coraz głębiej w istotę Bóstwa. Im głębiej zajdzie, tym pełniejsze będzie jej szczęście, tym większy udział będzie mieć w życiu Boskim, tym więcej chwały przysporzy Bogu. Kto jest maleńki głębiej skryć się może. Umniejszaj się coraz więcej - nic na tym nie stracisz".
Umrzeć sobie. Moja dziecino, jeszcze niezupełnie umarłaś sobie.
Moja dziecino - działanie Ducha Świętego w duszach jest bardzo delikatne, dusze, które chcą, by Duch Święty w nich działał, powinny odnosić się do Ducha Świętego z największą delikatnością, z głęboką pokorą i miłością. Najlepiej uczyni dusza, jeżeli z dziecięcym zaufaniem powierzy się Matce Najświętszej. Ona jest Oblubienicą Ducha Świętego. Ona może wszystko dla duszy wyprosić. Duch Święty nie może niczego duszy odmówić, jeśli za nią wstawi się Maryja. Na jej prośby kruszy wszelkie przeszkody w życiu wewnętrznym, jeżeli zajdzie taka potrzeba. Oddaj się więc Matce Niepokalanej, by cię powierzyć mogła Duchowi Świętemu.
Czy przyglądałaś się kiedy kółeczkom w zegarku? Tyle ich tam jest, a każde ma swoje przeznaczenie. Tak i w życiu wewnętrznym. Naczelne władze duszy to główne sprężyny, a wszystkie przejawy ich życia, to jakby obroty kółeczek. Zegarek wówczas tylko oddaje usługę, gdy idzie zgodnie ze słońcem. Tak i dusza, która nie chce żyć zgodnie z Bogiem, jest nieużyteczną maszynerią. Ach gdyby uznała swój błąd, gdyby przyszła do Mnie po ratunek, byłaby uratowana. Gorzej się dzieje, gdy Sam dopraszam się jak najwięcej łaski, by Mi działać pozwoliła, a ona odtrąca Moją rękę, gardzi Mną, a czyni to nie dlatego, że żądam wynagrodzenia, ale przez upór, bo nie chce nic mieć do czynienia z Jezusem. O, Moja najmilsza dziecino, Ja potrafię naprawić nawet to, co inni uważają za czerep bezużyteczny - jednego tylko chcę, uznania błędu i swobody działania. Czyż praca może być wykończona, gdy ktoś jedną ręką naprawia, a drugą psuje? Trzeba zgodności, a przynajmniej jej pragnienia. Mnie są potrzebne dusze ludzkie, bo pragnę nimi zapełnić niebo. Ja mam nadmiar szczęścia, pragnę się nim podzielić, by uszczęśliwiać, nasycać, wzbogacać - ach, komu Ja dam to, co wypływa z Mojego Serca - to dobro bez końca? Ono zrodzone w Moim Sercu dla ludzi, Moich braci, Moich dzieci - dla wszystkich starczy, byle zechcieli przyjmować. Matka czuje ból w swoim sercu, gdy chce dziecko obdarzyć, a ono lekkomyślnie odtrąca jej rękę, drwi z matki. To samo ja przeżywam w stopniu daleko większym, bo Moje dary są bezcenne. Moje dzieci, przyjdźcie - Ja na was czekam, zapraszam, co więcej, Ja do was przychodzę, ale tak obarczony darami miłości, że dusza, która te dary przyjmuje, ulgę mi przynosi. Nikt ode Mnie nie odejdzie z próżnymi rękami - nikt nie dozna zawodu. Nikt dotąd nie żałował, że prawdziwie ukochał Jezusa.
Leonio, żądam od ciebie całkowitego ukrycia się w Bogu. Niemowlę jest bezpieczniejsze, gdy się ukrywa. Ukrycie się w Bogu wiedzie do zjednoczenia z Nim. Ukryj w Bogu twoje umartwienia, pragnienia, nadzieje. Ukryj w Nim całą twoją duszę. Ukryj się w Bogu tak, jak Bóg ukrył się w tobie. Bóg ukrył w tobie cały Swój Majestat, ty w Nim ukryj całą nicość. Bóg ukrył w tobie całą Swoją Świętość, ty w Nim ukryj całą twoją grzeszność, ubóstwo i nędzę. Stworzenia tylko w Bogu powinny się znaleźć, ale i ty sama tylko w Bogu szukać się powinnaś. Ptak bez powietrza, ryba bez wody żyć nie może - twoja dusza potrzebuje także takiego środowiska - a jest nim tylko Bóg, Bóg będzie cię głębiej zanurzał w miarę, jak ty będziesz się starała ukryć się w Nim. W domu Ojca Mego jest mieszkań wiele - tym domem dla duszy jest Bóg Sam. Dusza może przez wierność łasce wchodzić coraz głębiej w istotę Bóstwa. Im głębiej zajdzie, tym pełniejsze będzie jej szczęście, tym większy udział będzie mieć w życiu Boskim, tym więcej chwały przysporzy Bogu. Kto jest maleńki głębiej skryć się może. Umniejszaj się coraz więcej - nic na tym nie stracisz".
